Tijdens de pandemie heeft de evenementensector een enorme digitale boost gekregen!
Na deze wervelwind kunnen we ons dan ook terecht afvragen of we allemaal definitief zijn overgeschakeld op een volledig digitale wereld.
Willen we hier ooit nog anders? Of heeft de digitale technologie haar grenzen getoond?
In de eerste plaats moet worden opgemerkt dat vanaf het begin van de pandemie alle videoconferentie-instrumenten reeds bestonden (Webex en Skype waren bijvoorbeeld welbekend bij ouders die gescheiden waren van hun kinderen in het buitenland). Anderzijds was hun reactievermogen verbluffend (Zoom, Teams en in mindere mate Google hebben zeer snel eenvoudige, bijzonder efficiënte en betrouwbare hulpmiddelen op de markt gebracht. Of toch bijna).
Om banden, interacties en oogcontact - die ons door de isolatie ontnomen waren - heruit te vinden, hebben we ons op deze hulpmiddelen gestort. Om de gezelligheid terug te brengen verschenen er al snel verschillende tools (en vooral ook ideeën).
Om te '"re" socialiseren, hebben we aan team-building gedaan, gestemd, gechat, polls beantwoord ... we hebben een tool (her)ontdekt waarmee we in een paar klikken 2 tot 100.000 mensen kunnen verzamelen, zonder enige hapering.
Onmisbaar dus!
Het tweede punt is dat er zeel snel een grote professionalisering van digitale evenementen heeft plaatsgevonden. Voorbij zijn de dagen van de kleine Zoom-meetings op de hoek van de tafel!
We zijn overgegaan op strakke, goed geregisseerde tv-shows met een decor en alle technologie die erbij komt kijken: daar kan niets aan tippen, maar dan ook echt niets.
Dit is mijn derde punt: we hebben (opnieuw) een volkomen parallelle wereld geschapen. Een nieuwe taal, nieuwe houdingen (want we kunnen alleen ons hoofd zien) en nieuwe gedragscodes die enorm nuttig, maar ook slechts een schijnbeeld zijn: wij spelen.
In zekere zin zit er tussen een digitaal evenement en een face-to-face evenement hetzelfde verschil als tussen geschreven taal, gesproken taal en chat- of sms-taal. Dat wil zeggen: hoewel ik er een erezaak van maak om nooit een spelfout te maken, schrijf ik mijn tekstberichten in afgekorte vorm, net als iedereen.
Het zit idd zo: ik spreek 2 geschreven talen, omdat het twee verschillende werelden zijn.
Mijn laatste punt is voor mij het belangrijkste: in de digitale wereld zijn we er tot nu toe nooit in geslaagd het informele te herscheppen.
Informeel, dat is de pauze tussen twee bijeenkomsten, dat zijn de momenten ’s avonds aan de bar tijdens een congres, dat is mijn lichaam dat spreekt (en niet alleen mijn ogen en mijn gemaskerde mond), dat zijn de bazen die zich laten gaan ... het is het ontbrekende zicht op fysieke aanwezigheid. Verschrikkelijk!
De technologie kan er niets aan doen. De technologie probeert zich immers aan te passen maar kan het niet, en dat is waarschijnlijk goed nieuws.
Ik lees dus overal dat de toekomst hybride is, een gulden middenweg waardoor we kunnen zenden, verzenden en - uiteraard - delen.
Maar hoe kunnen verbeelding en technologie de ervaring echt anders maken en lonend voor iedereen?
Ten eerste: laten we de toon zetten!
Het web is oorspronkelijk een wereld van vrijheid, waar alles mag en kan: in essentie durfden we alles.
Als ik een parallel mag trekken met de computerindustrie: net zoals IBM - een wereld die zo gesloten als wat is - het grootste open source-bedrijf heeft opgekocht, moeten onze sterk geformatteerde digitale evenementen naast veel leukere en "vrijere" evenementen kunnen bestaan.
Nog steeds met een perfecte technologie, maar met een veel minder geformatteerde mindset.
Ten tweede - en dit komt van een fervent voorstander van hybride evenementen - moeten we erkennen dat de aangesloten toeschouwer bij digitale evenementen nog te veel wordt buitengesloten, ook al hebben we doeltreffende oplossingen bedacht en getest.
Ja, hetdigitale evenement creëert een enorme fysieke kloof... maar misschien gaat het er niet om die te dichten.
Afstand en face-to-face, we zullen een manier moeten vinden om deze twee soorten evenementen met elkaar te verenigen!
Laten we gebruikmaken van de grote vooruitgang, en de voordelen die digitaal biedt bij evenementen op afstand. Maar laten we bij andere evenementen de eenvoudige vreugde van samenzijn delen.
Brussel
Parijs
Bordeaux
Lyon
Shanghai
